SUS ( UYUYORUM)

SUS ( UYUYORUM)




Ufak cesaretler dizlerimde
Gel diyor zaman arsız sesiyle
Yol ayırımındayım bilmiyorsun
Gel diyor sözlerin, sus diyor gözlerin
Susuyorum, duymuyorsun



Ellerim yok
Uzatacak dallarım kırık
Sinemde kadınlığımın filizleri körpe
Dudaklarımda sana hasretim kırmızı
Saçlarımdan akan beyaz yalanlarım var
Haykırıyorum, duymuyorsun


Seni dün bir işkencede gördüm
Tırnak diplerinde birikmiş bir ben
Gözlerinde umuda dönüşmüş gözlerim ağlıyordu
Dün seni en çıplak halinle tenimin iskelesinde gördüm
Üşüyen titrekliğinde sıcak bir nefes
Buğusu yanağıma yaslanmış ateş gibiydin
Yanıyorum, bilmiyorsun


Gel diyorum
Uzağına atıyorum bu sözü
Gecenin ırkçılığını savunuyorum
Sarıyorum bedenime sancıları
Issız koridorlar geçiyorum
Tutkusuz sevgiyi idam ediyorum darağacımda
Gövdem susuz bir mevsim gibi sararıyor önünde
Ölüyorum, bilmiyorsun



Sana sözüm bir şiirdir sadece
Bir kelimesinden yarattığım sen ile
Bütün imgelerimde umuda aşinalığım saklı
Bırak, anlamsızlığında ihanete uğrasa da dilim
Bak diyorum işte
Seviyorum
Seni seviyorum
Diyemiyorum, anlamıyorsun


Adam gibi cesaretini vuruyorum yüzüne
İkrarında utanç olsa da söyle diyorum
Seviyorum
Seni seviyorum
Söyle diyorum, anlatamıyorum

Issız Yalnızlığım

Ben seni öyle çok sevdim ki...
Çavlan yankısından da öte bir şeydi
Hiç görmediğim güzellikte ki
Güzeldere şelalesini aratmayışı
Mahmur bakışlarının şırıl şırıl akışını ''gözlerime''
Nefesinin, çiseli sesini sevdim



Mehtaplı gecelerde; mavili yeşilli uçuşurdu düşlerim
Aşk başımızda kavakyelleri gibi esiyorken
Sen taş duvarlarımda ki portrem
Evimde cennetim gibiydin
Ölüm sessizliğinde bile
Kan kusmadım seninle

Öfkelerin bile haz vermeye başlamıştı
Hatta okyanus derinliği gözlerine daldıkça
Yakamozlardan sönük kalırdı gözlerim
En olmadık dalgalar bile bizi devirmeye yetmezdi
Ve kaç mehtaplı gecelerde avuç açtım duasına
Yerine kırık dökük kof yalnızlıklar biçtik
Oysa umutlar öyle kolay kolay
Tükenmemeliydi sevgili
Sevgi filizleri ekili tomurcuk umutların

Bölük pörçük olan hayatımız da sürekli canlanıyor...
Zamansız yaşadığımız o en soğuk günlerimiz
Kimi zaman eşten dosttan yoksun kaldık
Keşfettiğimiz adalardan da kovulduk
Hiçbir limana sığmayacak kadar
Issızdı yalnızlığımız...

Hatırladıkça
Sol gözümden sağ gözüme saman tanesi kaçıyormuş gibi
Sımsıkı kapıyorum hâlâ gözlerimi
Hâlâ nefesim boğazımda düğümleniyor
Ve her defasında yudumladığım karanlık
Canımı acıtıyor

Adımız kaos oldu...
Tufan gibi üzerimize çöktü
Bataklık göllerinin derinliklerinde üstü örtülü
Aşk yıpranmış
Aşkım da
Ağlıyor ki;

Aşk, elimize yüzümüze bulaşmış sevgili
Umutlarımız dumura uğramış
Kırıntılar arasındaki hayallerimiz gibi
Ruhumuz da can çekişiyor şimdi...

Nedense; can damarlarımdan da akıyorum
Köpüren engin denizlerden sancılı baharlara
Orada kızıl akıntılarda boşuna el sallıyorum
Bu dünyadan galiba
Ben, senden göçüyorum sevgili

Yanık yüreğimin yosun kokulu gözyaşıydı
Ellerimle cömertliğe feda ettiğim...
Karşılık beklemeden sevdiğimin
Kıymet bilmeyen mecali kalmadı mı sevgili
Diyorsun ki veda et kendine
Ve kendini-kendine- uğurla
Sanırım ki başka da bir yolu kalmadı
İpeksi vadilerimin
Andil kalıntılarından başka


Bu ilk veda...
Canım çok yanıyor
Ama sığdıramadık aşkı gülüşlere
Yolumuz aydınlık olsun diye
Yeter ki sen mutlu ol diye
Gidiyorum sevgili