UMUDUM OLDU GÖZLERİN

UMUDUM OLDU GÖZLERİN

Gözlerinden bir yudum nefes alıp alıp sana
yazıyorum yine. Yürek mürekkebiyle yazılmış onca
karalamaya inat seni yaşıyorum satırlarımda. Sen
ve ben. İki ayrı kentin sabahında aynı güneşle
uyanan iki sevdalı. İmkansızlığın içinde,
yokluğun acı nefesinde " aşkı " soluyan iki
yürek. Boşver sevdiceğim. Suyla ateşin, geceyle
güneşin birbirlerini sevmesi gibi imkansız olsa
da aldırma. Yağmuru dilenen kuru toprak gibi her
sabah nefesini soluyorum ben. Güneşi bekleyen
kuru yaprak gibi akşam kızıllıgında seni
bekliyorum. Biliyorum hicbir zaman kapımı
çalmayacak ellerin, hiçbir zaman ellerini
tuttugumda avuç içlerin terlemeyecek. Bırak bu
dünya bize hasret borcu olsun. Hasretlikler hep
demir parmaklıkların ardında kalsın. Kavuşmasın
sırtlarımız birbirlerine. Değmesin dudaklarımız
dudaklarımıza. Sevgi bu değil mi ? Yokluğunda
bile sevmeyi bilmek. Aşkı yücelten bu değil
midir ki ?. Bak şehrime yağmur yüklü bulutlar
konuk olduğunda ben seni ararım her damlasında.
Saçlarımı ıslatan bir yağmur damlası kadar
berraktır sevgin.. Musluğu açıp avuç içlerime
akan suyu delice içmek. Çünkü içtiğim sendin.
Kana kana yüreginin deryalarındaki nefesi içtim
her defasında.


Gözlerim bağlı halde karanlıkta merdiven inerken
hep senin sevdana yürür gibi emindim
adımlarımdan. Başımı kaldırdığımda bulutlar
kanap açıp gözlerinin içinde sıcak iklimleri
gördüm. Dokunduğum herşey de ellerinin
sıcaklığını aradım durdum. Oysa ellerini hiç
tutmadım ki !.. Baktığım her noktada gözlerinin
derinliğindeki umudu sevdim. İnan gözlerini hiç
yakından görmedim ama hep seni yaşadım. Rüzgarın
hep senin saçlarına ılık meltem gibi dokunduğunu
bildim. Görmeden sevmeyi, dokunmadan hissetmeyi
öğrendim.


Sen gülümsediğinde gecekondu pencerelerinde
cicekler açar. Her nefes alışında gökyüzüne nice
yıldızlar kanatlanır. Yağan yağmur kadar
bereketlidir gözyaşların. Engin denizlerin
içinde sakladığı berraklık kadar yalındır
bakışların. Ve saçların, rüzgar bile kıyamaz saç
tellerini savrulmaya. Biliyorum bu hasret
mapuslugunda günleri saysam da, bu özlem her gün
acılarımı kanatsa da ben seni sevdim. Yüreğinin
içinde büyüyen bir cocuk gibi gözlerinde
gülümsüyorum hayata. Ben seni gözlerinde
biriktirdiğin düşlerle sevdim.


Seni sevdiğimden beri kuşluk vakti kıyamadığım
gözyaşlarını kelebeklerin sırtında taşıyan bir
yürek oldum ben.Gözbebeklerinden süzülen nemli
yaşları baharların koynunda kuruyan ciceklerin
köklerine sundum her defasında. Öyle değerli ki
; gözlerinden süzülen yaşlar , imkanım olsa o
nemli yaşlarınla ciceklerin yüreklerini
yıkardım..Seni sevmek böyle duru böyle yalın bir
aşk.. Seninle her gece yıldızların sağnağında
sana düşlerimi sundum. Bir an hayat yokusunda
yorulsam, kenar köşelerde değil ben senin
yüreğinde " nefesini " soludum. Reyhan kokulu
gecelere inat ben senin kokunla yetindim.
Rüzgarın keman çaldığı ve yıldızların nağmelerle
bestelere gebe oldugu vakitlerde hep seni
düşledim. Sevgini soframdaki ekmek gibi bereket
bildim. Ben senin gülen yüzünü sürdüm arsız
yaralarıma. Uykusuz yüreğime ayazlar çivileri
reva görseler ben senin sacların daldım
rüyalara..Seni düşündüm zamanın ötesinde.
İmkansızlıgı sevdim. Gözlerindeki nemin
saflığını, gözyaşların duruluğunu ve iki dudağın
arasında hayata hediye ettiğin nefesini sevdim


Gözlerinden bir yudum nefes alıp alıp sana
yazıyorum yine. Yürek mürekkebiyle yazılmış onca
karalamaya inat seni yaşıyorum satırlarımda. Sen
ve ben. İki ayrı kentin sabahında aynı güneşle
uyanan iki sevdalı. İmkansızlığın içinde,
yokluğun acı nefesinde " aşkı " soluyan iki
yürek. Boşver sevdiceğim. Suyla ateşin, geceyle
güneşin birbirlerini sevmesi gibi imkansız olsa
da aldırma. Yağmuru dilenen kuru toprak gibi her
sabah nefesini soluyorum ben. Güneşi bekleyen
kuru yaprak gibi akşam kızıllıgında seni
bekliyorum. Biliyorum hicbir zaman kapımı
çalmayacak ellerin, hiçbir zaman ellerini
tuttugumda avuç içlerin terlemeyecek. Bırak bu
dünya bize hasret borcu olsun. Hasretlikler hep
demir parmaklıkların ardında kalsın. Kavuşmasın
sırtlarımız birbirlerine. Değmesin dudaklarımız
dudaklarımıza. Sevgi bu değil mi ? Yokluğunda
bile sevmeyi bilmek. Aşkı yücelten bu değil
midir ki ?. Bak şehrime yağmur yüklü bulutlar
konuk olduğunda ben seni ararım her damlasında.
Saçlarımı ıslatan bir yağmur damlası kadar
berraktır sevgin.. Musluğu açıp avuç içlerime
akan suyu delice içmek. Çünkü içtiğim sendin.
Kana kana yüreginin deryalarındaki nefesi içtim
her defasında.


Gözlerim bağlı halde karanlıkta merdiven inerken
hep senin sevdana yürür gibi emindim
adımlarımdan. Başımı kaldırdığımda bulutlar
kanap açıp gözlerinin içinde sıcak iklimleri
gördüm. Dokunduğum herşey de ellerinin
sıcaklığını aradım durdum. Oysa ellerini hiç
tutmadım ki !.. Baktığım her noktada gözlerinin
derinliğindeki umudu sevdim. İnan gözlerini hiç
yakından görmedim ama hep seni yaşadım. Rüzgarın
hep senin saçlarına ılık meltem gibi dokunduğunu
bildim. Görmeden sevmeyi, dokunmadan hissetmeyi
öğrendim.


Sen gülümsediğinde gecekondu pencerelerinde
cicekler açar. Her nefes alışında gökyüzüne nice
yıldızlar kanatlanır. Yağan yağmur kadar
bereketlidir gözyaşların. Engin denizlerin
içinde sakladığı berraklık kadar yalındır
bakışların. Ve saçların, rüzgar bile kıyamaz saç
tellerini savrulmaya. Biliyorum bu hasret
mapuslugunda günleri saysam da, bu özlem her gün
acılarımı kanatsa da ben seni sevdim. Yüreğinin
içinde büyüyen bir cocuk gibi gözlerinde
gülümsüyorum hayata. Ben seni gözlerinde
biriktirdiğin düşlerle sevdim.


Seni sevdiğimden beri kuşluk vakti kıyamadığım
gözyaşlarını kelebeklerin sırtında taşıyan bir
yürek oldum ben.Gözbebeklerinden süzülen nemli
yaşları baharların koynunda kuruyan ciceklerin
köklerine sundum her defasında. Öyle değerli ki
; gözlerinden süzülen yaşlar , imkanım olsa o
nemli yaşlarınla ciceklerin yüreklerini
yıkardım..Seni sevmek böyle duru böyle yalın bir
aşk.. Seninle her gece yıldızların sağnağında
sana düşlerimi sundum. Bir an hayat yokusunda
yorulsam, kenar köşelerde değil ben senin
yüreğinde " nefesini " soludum. Reyhan kokulu
gecelere inat ben senin kokunla yetindim.
Rüzgarın keman çaldığı ve yıldızların nağmelerle
bestelere gebe oldugu vakitlerde hep seni
düşledim. Sevgini soframdaki ekmek gibi bereket
bildim. Ben senin gülen yüzünü sürdüm arsız
yaralarıma. Uykusuz yüreğime ayazlar çivileri
reva görseler ben senin sacların daldım
rüyalara..Seni düşündüm zamanın ötesinde.
İmkansızlıgı sevdim. Gözlerindeki nemin
saflığını, gözyaşların duruluğunu ve iki dudağın
arasında hayata hediye ettiğin nefesini sevdim